காலம் !
காலம் என்னை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது !
என்னோடு எப்போதும் பயணிக்கும் நண்பன் இது ;
நான் மந்தித்து தங்கி விடும் தருணங்களில்,
இதன் பொதுத்தன்மை கேள்விக்குறியாகி விடும் !
எப்போதும் ஏன் என்னுடன் சஞ்சரித்துக்கொண்டு ,
நிலையாமல் நிலைக்கும் மாமுனி - என் நிலையாமை ?
கிரகங்களின் சுற்றல்தான் நீயா எனில் எப்படித் தங்கினாய் ?
பல வெளிகளுக்கப்பால் நீண்டு கிடக்கிறது இவன் தோற்றம் !
கருவறையில் அவன் இருப்பதுபோல இவன் என்னோடு !
அவன் அங்கு மட்டும்தான் என்றால் தங்குதலின் பொருள் ?
ஞாலத்தின் விரைதலில் காணக்கிடைப்பானா - முயன்று பாரேன் !
அஸ்தமனத்தின் புலரல் இவனால் என்று காரணித்து - விடு ,
உன் மூத்த கணங்களில் நிறுத்த முயல்வாய் சுயநலமாய்.
பெண்பாலாய் அவன் காண விருப்பம் - நானோ , அவனோ ?
பரந்து கிடக்கும் அவள் உன் மேல் படிய நீ உணர்வாயா ?
காத்திருக்கிறேன் அவளோடு ஒடுங்கி நிகழ்ந்து 'காலமாக' !
என் மேலும் படிவாள் நீள் நிலையின் உண்மையாய் அன்று !
காற்றும் மோனமும் முயன்று கொண்டே இருக்கிறது , முடியாமல் ;
கணிக்க முடியா வேகமும் நிற்றல்தானே - காலம், காலமாக !
என்னுள் வியாபிக்கிறாள் நிலையாக , இறந்த காலம் !
